Gisterochtend om half 6 maakt Fred me wakker: "Ik voel me niet goed!" Sowieso schrik je je dan al helemaal kapot, maar hij voelde ook nog eens druk op zijn borst, pijn en was kortademig. Meteen dacht ik aan een hartaanval!
We belde de weekenddokter en die gaf aan dat het geen hartaanval was, omdat de pijn niet constant was. Hij mocht 2 paracetamols nemen en 'maar even rustig aan doen'. Fred ging rustig liggen en bewoog zich niet. Dan ging het wel.
Om 8 uur de dokter weer gebeld. Fred MOEST opstaan, want we moesten bij de dokter langskomen. Assisente en later de dokter raakte erg geirriteerd toen ik zei dat hij niet op KON staan. De pijn was te erg. Na een ruzie met de dokter over de telefoon, zou de dokter dan toch bij ons langskomen. Maar wel met heel veel tegenzin.
Fred ibuprofen gegeven en 2 uur later lukte het hem toch om op te staan. Dokter gebeld dat we er meteen aan kwamen. Hij luisterde met een stethoscoop op Freds rug en begon te lachen. "Nou nou, dat hoor je niet vaak". De assistente moest erbij komen en die moest ook luisteren. "Ja he, dat hoor je niet vaak he?".
"Inderdaad, dat hoor je niet vaak" beantwoorde de assistente.
Lichtelijk geirriteerd vroeg ik wat er aan de hand was, waarop de dokter zei, luister zelf ook maar eens.
Long links hoorde ik Fred ademen. Long rechts was het echter helemaal stil. Een
ingeklapte long constateerde de dokter! Spontaan gebeurd.
We zijn voorzichtig naar het ziekenhuis geraced, waarbij er bij Fred een drain in zijn long werd gedaan. Dit was erg pijnlijk en helaas was de pijn ook niet meteen minder. Aangezien zijn long compleet was ingeklapt (blijkbaar kan hij ook minder inklappen) duurt het een tijdje voordat de long weer volledig ontplooit is.
Helaas moest hij ook nog van ziekenhuis wisselen, dus lag hij uiteindelijk pas om half 10 s avonds in zijn 'echte' bed. Gelukkig waren er 2 lieve zustertjes die voor hem gaan zorgen, zodat ik me minder zorgen hoef te maken.
Was wel flink schrikken dus!
Fred zijn ingeklapte long
Gelukkig kan hij nog lachen